BLOG
Tijgerprint
Bij MaatWerk kun je elke maand wel even binnenstappen; er is altijd iets gaande. Solke Pasveer en zijn vrouw Yvonne Keijser weten in hun bedrijf bij Utrecht de huiselijkheid hoog te houden. Intussen gebeurt er van alles op grote schaal, maar daar worden bescheiden woorden aan gewijd. Als ergens in het hart van Nederland ambacht en kunst elkaar raken dan is het hier wel.
Solke heeft ons al maanden lekker gemaakt met een nieuwe machine die besteld is en ingewijd gaat worden in de bescheiden fabrieksruimte. Er is even wat speeltijd nodig om de kneepjes van dit nieuwe apparaat uit te vinden, maar dit najaar mogen we het aanschouwen. Net als bij een film wordt de spanning opgebouwd in huize MaatWerk. De laatste ontwerpen van keramische borden bekijken, met de hand geschilderde 10 x 10 tegeltjes bewonderen en hé …, daar ligt op tafel een nieuw tableau in Art Deco stijl. Het gaat naar een klant in het buitenland die oude ontwerpen van begin vorige eeuw in bezit had, en die dit graag in het echt terug wil zien, elke dag, in haar toch al bijzondere woning. Zij heeft het nog niet gezien maar wij weten nu al dat het prachtig is.
Het zijn snoepjes uit de grote trommel waar Solke Pasveer eindeloos uit put. Sinds zijn loopbaan als keramist bij de Porceleyne Flesch - die helaas echt op de fles ging - heeft hij overal van zich laten zien. In tableaus op gevels, bij doorgangen en tunnels, elke afbeelding kon levensecht op tegels worden getransformeerd. Het systeem was uniek. Weliswaar zeer tijdrovend, maar altijd beter dan Inkjet. Alleen, de kleuren waren niet goed genoeg. Totdat die gevonden werden op een beurs in Italië, bij toeval, als dat al zou bestaan. En toen wisten Solke en Yvonne dat ze dé stap moesten wagen: een machine zoals je die alleen in films ziet. En die we normaal nooit in een fabriek mogen fotograferen.
Bij MaatWerk dus wel. Vol enthousiasme leidt Solke ons naar het hart van de zaak en daar prijkt de mega-investering. Een schitterende opdracht voor een tableau met een foto van filmster Monica Berlucci is net voltooid. Met veel zorg wordt de machine speciaal voor ons zo ingesteld dat we kunnen zien hoe de inkjet zijn werk doet. Hij scheert rakelings over de tegels eronder en dan vliegensvlug verschijnt het decolleté met rode bloes, de lippen en de sprekende ogen van de Italiaanse schoonheid.
Ondertussen zijn we voor de uitgever Edicola ook met een boek over Umbrië bezig. En waren we een paar maanden terug in Citta di Castello. Een oude man bij de stadspoort wees de weg naar de parkeerplaats en riep vol trots: ‘Dit is een mooie stad. Hier is Monica Berlucci geboren en opgegroeid!’ En nu rolt ze nu voor onze ogen op tegels uit een topmachine, voor altijd vastgelegd op keramiek.
Solke lacht: Zullen we haar maar inpakken en in een mooie doos terugsturen naar Italië?
Pas langzaam dringt het tot ons door dat hij met opzet een cadeau heeft gemaakt. Onder onze ogen nog wel! Als kinderen zo blij mogen we een paar dagen later het geschenk ophalen. En wij hebben plek! Dat alle gasten in de zomer zich maar gaan vergapen aan deze Monica Lisa van de 20ste eeuw.
O nee, het zal toch niet waar zijn? De vamp heeft vlak voor de feestdagen haar look aangepast: Kort koppie en sexy tijgerprint. Alleen het decolleté bleef gelijk. Dus dankzij MaatWerk hebben we een tableau in huis dat nu al tot de klassiekers behoort. We zullen op het goede oude en het verfrissende nieuwe proosten en wensen daarbij alle lezers een gezond en stabiel 2020!
Renée De Haan
