BLOG
De snelste aanschaf
Onze auto is niet meer. Na drie harttransplantaties in de vorm van een gereviseerde motor, begeeft onze bolide het alweer. We staan op het punt naar Portugal te vertrekken voor lang beloofde bedrijfsbezoeken. Onze hoogbejaarde moeder schudt het hoofd over zoveel pech en wijst naar haar ongeschonden voiture: Neem die maar jongens; ik gebruik hem toch nauwelijks.
En daar gaan we dan. Hoog op de weg, veel wind vangend maar gelukkig mogen we heel vaak uitwaaien bij benzinestations want het beestje op wielen blijkt veel dorstiger dan onze diesel. Het doel is Portugal en wij reizigers worden overal zo hartelijk ontvangen dat we nooit meer weg willen. Hotels zijn geregeld door diverse firma’s vandaag wacht de hele crew van Recer in een schitterende showroom.
Plankgas
Na de zakelijke besprekingen mogen we honderd kilometer naar het Zuiden voor een lunch. Plankgas achter Recer-racing team aan, maar dat is de automaat van moeder niet meer gewend dus als in een film weten we telkens de voorgangers weer na een bocht te traceren.
Het restaurant is simpel en juist daarom vermaard. Hier worden de lekkerste biggetjes aan het spit geregen. Zelfs ministers knopen hier vaak het servet voor en Recer heeft hier ongeveer een abonnement voor heel speciale gasten.
Een weldadig onderhoud en voort gaat het weer 100 kilometer terug naar het Noorden waar de volgende afspraak zou zijn. Nog nooit is het gebeurd dat we een bedrijf niet konden vinden. Primus, de coördinaten ingevoerd, drie keer laten uitleggen waar het is, anderhalf uur rondjes rijden door hetzelfde winkelcentrum. We geven het op. Net als in een kwis: de tijd is om.
Santander
Nu volgt de langgekoesterde wens: Het Botin Art Centre van Renzo Piano in Santander. Al twee jaar geleden mochten we de eerste keramische proeven even vasthouden in de werkplaats van Toni Cumella bij Barcelona. Mails, foto’s en nu op de terugweg naar Nederland ligt het op de route. Het voertuig van moeder schudt aan alle kanten vanwege de felle wind maar we komen er.
Na tien minuten houd ik het voor gezien. Onze hoofdredacteur wil nog minstens honderd foto’s maken dus ik ga de plaats verkennen. En daar staan ze: de blauwe schoenen precies passend bij de nieuwe jurk voor het trouwen van onze dochter, die ik op de heenweg heb gekocht.
Ik huppel terug en blaas tegen de storm in: ‘Ik heb dé pumps gezien!’ In de etalage staan ook een paar mooie blauwe herenschoenen. Supermodern, voor de bruiloft. De mevrouw in deze zeer sjieke zaak pakt onzer beider keuzen, precies in de goede maat en binnen nog geen vijf minuten staan we met aanschaffen weer buiten. Een winkeljuffrouw achterlatend die zelfs in Santander nog nooit zo’n stormachtige wijze van shoppen heeft meegemaakt.
Thuis in Nederland wacht moeder met een paar bekeuringen voor te hard rijden uit alle windhoeken van Zuid-Europa. Ze bewondert de exotische kleding voor de trouwerij, alles blauw. Net als de nationale kleur in Portugal. Net als de kleur van onze overleden auto, snik ik nog wat na. Hoe snel we ook alles aanschaffen, voor de nieuwe auto gaan we heel lang tijd uittrekken. En sparen. Het karretje van moeder staat uit te hijgen op het autopad. Wachtend op een volgend avontuur. Voor een volgende Tegel Totaal.
Renée de Haan
