COLUMN

Blanco, maar toch met een mening

© Tegeltotaal

In het kader van duurzaamheid, stapte ik voor Design District in de trein met mijn vouwfietsje. Ik bedacht dat zelf trappen toch wat goedkoper en gezonder uitpakte. Parkeerstress of kosten bespaar je en voor je het weet storm je zo gelijk de ingang van de beurs binnen. Nog net zonder fiets.

David Pronker

Voor mij blijft het altijd als een bezoek aan vrienden of familie. Even bij ze buurten en vragen wat er voor nieuws er speelt. Het is werk, maar als je eenmaal op locatie bent ook weer niet. Eén en al gezelligheid bij Mosa, waar de gin tonic rijkelijk wordt gedeeld. Na die binnenkomer volgt het nieuws als vanzelf.

Bij Cerriva krijg ik steevast een wit wijntje, omdat mijn keel uitgedroogd is geraakt na het vele praten met iedereen. Gesprekstof genoeg ook hier, want met het Italiaanse merk Sergio Savino is iets anders dan anders in huis gehaald. Mozaïeken van natuursteen met 3D-effecten, gebonden met hars. Ik weet niet goed wat ik erover moet zeggen, laat staan schrijven. Hier speelt mijn achtergrond me parten.

Op de kunstnijverheidsschool in Italië kregen we lessen in het bewerken van albast. Fragiel, maar je kunt er het licht doorheen laten schijnen en aders volgen als bij levend materiaal. Een vriend zat verderop beeldjes en asbakjes te draaien van albast met hars. Dat kon tegen weer en wind en het was goedkoper. Hij was zo enthousiast dus ik durfde niet te zeggen dat ik het niet mooi vond.

Op de stand blijf ik wat kijken en schrijf alleen Sergio Savino in de aantekeningen. Met een vraagteken. Zo komt het bij de eindredactie die denkt dat het om een persoon gaat op de foto. Dus nu wordt er meer dan bedoeld gecommuniceerd over het nieuwe merk. En net als het kind van toen denk ik dat de grote mensen het vast beter weten en dat deze nieuwe tussenvormen net als composiet vast een succes gaan worden.

Terwijl u dit leest, zit ik bij een heel andere herinnering op tegelgebied: Villeroy & Boch. Onze badkamer was er schitterend blauw gewolkt mee afgewerkt en telkens weer vroeg visite waar die tegels vandaan kwamen. Duitsland, Villeroy & Boch, net als ons antieke servies. Het is altijd een naam gebleven die bij iedereen doorklinkt.

En nu mag ik de opening meebeleven van de eerste echte toonzaal in Nederland met tegels en sanitair. Ik krijg een bom aan informatie van huis uit. Plus heel veel instructies over foto’s en een filmpje voor de website, want de opening kon net niet meer mee in dit nummer. Dus kijk op de site.

En wat nou zo leuk is: de nieuwe showroom zit bij mij om de hoek, dus ik peddel er straks zo naar toe. Op mijn Italiaanse vouwfiets, waarvan ik nu pas weet dat het een soort oldtimer is. Omdat mensen op straat erop wijzen: ‘Hé een echte Bianchi’. Dus dat moest ik opzoeken. Het merk blijkt nog altijd beroemd en is opgericht in 1885 door Edoardo Bianchi, meneer de Wit dus, een ruime eeuw later dan Villeroy & Boch.

Beide hebben alles overleefd en zijn meegegaan met hun tijd en toch trouw aan een eigen stijl gebleven. Dát treft je altijd en dat is dus wat ik miste bij Sergio Savino: het doorleefde en doordachte. Het is iets nieuws, maar voorlopig sta ik er nog wat blanco tegenover. Officieel, want ik heb dus wel een mening maar die is persoonlijk. ■


U bevindt zich hier:
pijltje HOME
pijltje Columns
pijltje COLUMNS 2022
pijltje Blanco, maar toch met een mening
VAKBLAD voor de architect, verwerker en profesionele handel
MENU < terug