BLOG
Stemming
Architect Cornelis Kruiswijk had zes kinderen en een bloeiende praktijk met een woonhuis aan het Frederiksplein in Amsterdam. Zijn bouwstijl behoorde tot de Amsterdamse School en de schitterende carrière met veel scholen en kerken in en buiten Amsterdam kwam abrupt tot een einde met zijn vroege overlijden.
Een deel van die kinderen zette hem op een voetstuk, met vooral zijn twee dochters in een strijd om wie het meest artistiek was en geliefd geweest door vader. Mijn moeder introduceerde zichzelf liever als Kruiswijk dan De Haan en die wijk moest dan ook nog als wyk geschreven worden want dat was sjieker. Als kind werd je er soms baldadig van en het laatste wat je gaat roepen is dat je opa een belangrijke architect was.
Totdat we met een hele grote familie een reünie houden in Het Schip, het boegbeeld van de nalatenschap van de Amsterdamse school. Dat heeft Cornelis niet gemaakt, maar hij was wel zeer betrokken bij de ontwikkeling van de wijk. Ineens gaat onder de tientallen kleinkinderen en aanhang de historie herleven in een nog geheel in tact zijnde huis uit de vooroorlogse jaren. Daar zitten de twee dochters ineens weer heel gezusterlijk naast elkaar en heeft hun enige overgebleven broer het hoogste woord. Het boek over leven en werk van Cornelis Kruiswijk ligt net vers geperst op tafel.
Een paar jaar geleden werd de grafsteen van opa naar Het Schip gebracht omdat het zo’n bijzonder kunstwerk was. Een van mijn nichten werkt al jaren als vrijwilliger in Het Schip, wat inmiddels een belangrijk museum geworden is. Dus een reünie waardig en de enige overlevende zoon wordt 95 dus dubbel feest. Zeker als we ook tegels mogen bewonderen in het oude postkantoortje om de hoek. Tegels van Michel de Klerk, in een combinatie van blauwgrijstinten die weer helemaal in de mode zijn. Zoon David werpt zich direct op als vooroorlogse postbode en alle tegels worden nauwgezet gefotografeerd.
En de vraag of het nu Kruiswijk of Kruiswyk moet zijn wordt eindelijk beantwoord. Het had met letters te maken in de zetterij en de uitspraak was duidelijker niet een ie. De enige zoon is recent overleden nadat hij zijn laatste donatie aan Het Schip had overgemaakt. En dan komt zojuist het verzoek binnen om te stemmen voor een bijzondere prijs die ten goede komt aan het museum. Het kan nog net. Dus zelfs internationaal roep ik mensen uit de tegelwereld op om onze familie te steunen. En wat zijn de reacties?
‘Ik wist niet dat je zo’n bijzondere grootvader had. Een architect! Geen wonder dat je over tegels bent gaan schrijven.’
Dat idee is te mooi om waar te kunnen zijn. Maar ik ben wel heel erg happig op alles wat met oude gebouwen en restauratie te maken heeft en zodra de Amsterdamse School opduikt maakt mijn hart een klein sprongetje. Dus iets van die trots zit blijkbaar in de genen.
Dit jaar staat restauratie van monumenten op de tarievenkaart van Tegel Totaal, naast heel veel andere interessante onderwerpen. Om alvast in de stemming te komen voor 2022!
Renée De Haan
