BLOG
Nederland – Italië
Ik heb mezelf maar weer eens voor het blog gezet. Er was afgelopen tijd niet veel meer te melden dan hoe ons eigen huis eruit ziet en dat er algehele onzekerheid heerst in de tegelwereld. Maar sinds deze week worden we veel wijzer op dit punt. Na een interview met een van de hoogste bazen uit de Italiaanse tegelindustrie blijkt bewezen: bedrijven en winkels dichtgooien heeft zelfs het laatste economische lichtstraaltje gedoofd.
Uitgerekend vanuit de tegelbranche is dermate protest aangetekend dat openstelling van fabrieken een week vervroegd is. Tegelfabrieken waar je sinds de automatisering nauwelijks een levend wezen ziet! Werknemers die ineens thuis zitten worden er ook niet vrolijker op. Het doe-het-zelven zit niet in de genen en ze mogen pas sinds kort naar buiten. En zelfs als ze alleen in de auto rijden, dragen ze een mondkapje, want misschien is dat ook verplicht?
Nee, dan Nederland! Iedereen is met huis en tuin bezig, terrassen en badkamers, de renovatie grijpt als een positief virus om zich heen. Bij veel speciaalzaken komt het personeel handen te kort en de hoveniers maken overuren. Dat is prachtig nieuws en helpt ons ook als vakblad om deze pauzestand te overleven.
Voor het eerst in de 27 jaar die we nu in Italië wonen, zijn we veel meer Nederlander geworden. We zien al maanden geen vrienden. Wel buren die fanatiek aan het opruimen zijn, maar die hebben zichtbaar al maanden geen kapper gezien, geen dieet gevolgd en het woord garderobe is niet van toepassing.
Dan de Nederlanders! Zelfs de mondkapjes worden fashion en daar mogen ze naar het strand, boodschappen doen en straks zelfs weer op een terrasje zitten. Dat net nieuw getegeld is natuurlijk.
En er vindt de mooiste dodenherdenking uit de hele geschiedenis plaats. Met een koning die zijn naam verdient en een minister-president die kalm blijft onder alles. Het is de democratie tegenover het strenge regiem in Italië. Dat overigens zonder morren gedragen wordt door de mensen. Ze zijn gewend aan een Vader Staat die geen protesten duldt en in de bureaucratie de eigen fouten wegmoffelt.
Mogelijk zijn we daarom in Italië eerder verlost van de besmettingen. Maar daar staat tegenover dat niemand een nieuw balkonnetje of toilethoekje heeft. Zelfs al hadden ze gewild, je mag het eigen dorp niet uit. En niet klussen. Een vriend van ons werd aangehouden door de carabinieri: wat hij met die kwasten en die verf in de auto deed? (die hij dus gelukkig nog in huis had van voor ‘C’.) Een trompe-l’œil schilderen voor Engelsen die niet naar hun huis in Toscane kunnen, maar die opdracht aan hem gunnen. Plus dat er nu tijd en gelegenheid is om ongestoord te werken.
Eerst moest hij het begrip trompe-l’œil toelichten: een schilderwerk met een spel in perspectief. De kenners uit de tegelbranche weten dat precies, want het is favoriet bij veel tableau’s. De Italiaanse politie luisterde toe, maakte notities en zei: Nou dat is dus niet noodzakelijk. U krijgt geen toestemming om uw weg te vervolgen.
We hebben het hooguit over een paar kilometer van zijn eigen huis en een verlaten woning waar hij solitair zou werken!
Na zijn verhaal voegde hij eraan toe: Nu begrijp ik wel waarom er zoveel zelfmoorden op het nieuws zijn in Italië.
Dát nieuws volgen we allang niet meer. Uit zelfbescherming. Wel de Nederlandse televisie, zoals wij dat al jaren doen om er toch een beetje bij te zijn als er iets bijzonders gebeurt. En dat voelt ineens extra saamhorig, nu veel landgenoten ook alleen via de televisie de hoogtepunten kunnen volgen.
En als het een wedstrijd Nederland-Italië zou zijn dan houden we het graag vriendschappelijk. Ieder neemt zijn eigen maatregelen om te overwinnen. Dus niet op Nederland schelden als ze beter scoren! Dat er niet alsnog in de finale van deze Europacoup verkeerd wordt afgerekend. Alleen al op de verkoop aan tegels in ons land mag vooral met dankjewel gereageerd worden.
Renée De Haan