BLOG
Cevisama circus
Iedereen die ons benijdt als we een paar dagen naar Valencia mogen voor de tegelbeurs Cevisama, heeft gelijk. Het was fantastisch! Maar heel anders dan de thuisblijvers zich kunnen voorstellen. Het goot van de regen, mijn rokken wapperden alle kanten op en wie op tijd naar het complex ging, kreeg er een abonnement op een paar uur file bij.
Dus ik koos voor luxe en vlijde me als een diva in het leer van een taxi. Terwijl deze zigzaggend door de stad stoof, kreeg ik mijn oogschaduw precies goed en zelfs de mascara schoot maar één keer uit. De lippenstift heb ik maar weggelaten...Er mocht gekust worden!
Peronda
Zo begon het persoonlijke circus op de eerste dag. Op de stand van Peronda zag ik mijn Spaanse vriend Francisco Segarra. Zo'n man waar iedereen verliefd op wordt. Altijd beminnelijk, goed gekleed, humor, geen smetvrees en super creatief. De afgelopen jaren is zijn hoek van de stand altijd de verrassende vintage waar iedereen zich aan vergaapt. En hij doet hier oprecht verbaasd over...Heel commercieel uitgekiend, want spontane blijheid legt een band met elke klant.
Segarra
En ja hoor, daar komt ook mijn andere grote vriend de stand op stappen: Kees van de Hoek. Hij heeft ons en Tegel Totaal altijd gesteund. Dus kussen en kijken wat er achter de aankleding van Segarra zit...want werken doen we ook nog tussendoor. Francisco heeft het net aan mij uitgelegd, dus ik kom als superslimme interpretator over: 'Dit is een bibliotheek. Zoals je boeken bewaart, kun je ook tegels in een oude kast neerzetten of leggen. De klant neemt het heel anders in de hand. En de quasi antieke kast kleedt de zaak aan'.
Zo huppelen we van stand naar stand. Niet altijd het product treft doel, de presentatie doet de helft. Dat spreekt mij als vrouw wel aan, dus ik werk toch die mascara maar even bij. Over de beurs laten we iedereen binnenkort alles lezen in ons vakblad. Maar vooralsnog deel ik vooral even de zijpaden. Bij Pamesa een topmanager die we al jaren kennen, en die door de menigte bezoekers heen ineens tijd voor ons heeft. Omdat wij hem begrijpen in wat hij als etalage heeft bedacht: een art deco display voor de nieuwe series in die stijl.
Ape
Even later zitten we aan tafel met de directeur van het merk Ape, die lachend vertelt dat de naam niet overal even begripvol wordt ontvangen. Zijn imitaties uit de dierentuin laten we achter ons met een vette lach. En een heel mooi interview in de tas.
Zo komen we bij het hotel aan waar een bus ons met 80 andere journalisten naar het persdiner brengt. Het giet nog steeds en de bus komt niet. Wel draaien bekende Nederlandse tegeljongens door de hoteldeur naar binnen. De voorste ziet de volle hal met wachtenden, schudt ons de hand en vraagt droog: Hebben jullie de hele redactie meegenomen dit jaar?
Met twee, nieuw opgeroepen bussen worden we een uur te laat in de binnenstad van Valencia afgezet. We moeten nog een eindje lopen en zijn daar niet op gekleed, maar eindelijk klossen we dan de trappen op van een prachtige patriciërswoning uit de 17e eeuw. Een ware schatkamer van antiek, boeken en oude decortegels op de vloeren. Iedereen houdt zijn glas prosecco angstvallig bij zich om nergens een vlekje te veroorzaken. En dan valt het licht uit.
Tientallen telefoontjes lichten de menigte bij die uiteindelijk zonder kleerscheuren de trappen afkomt en wat toont mijn Smartphone? Een stralende foto die Francisco Segarra van ons op Facebook heeft gezet. Zo is de piste van het Cevisama-circus weer rond.
Renée de Haan
