BLOG
Terug naar de consumens!
Twee weken reden we rond door Nederland om het laatste nieuws in de tegelwereld mee te krijgen. Meestal gaat een mens van Punt A naar Punt B en vice versa, met wachttijden in het verkeer die wij graag in de speciaalzaak zouden zien. Was het maar zó druk dat ze in de rij staan.
Voor onze eerste consumentenspecial hebben we een aantal oude vrienden bezocht. Uit de branche uiteraard. Rob Teunissen kennen we al twintig jaar. Hij was de eerste die mijn tegelkennis in een uur tijd opwaardeerde van nul tot ietsje meer inzicht. Op de stand van Edimax liet hij verschillen zien in glazuren, rode scherf en witte, antislip kwam ter sprake en half gepolijst. We stonden voor kasten met alleen cotto-achtige varianten, op het formaat 20 x 10 en 33 x 33 cm. Ik lag er met mijn neus op, niet beseffend dat we jaren later diezelfde neus ervoor zouden ophalen: wat oubollig!
Voor mij was alles nieuw. Ik kwam uit de theaterwereld dus zag direct in alles een dramatische kant. Verkeerde tegels die geleverd werden, een foute belichting waardoor wit grauw werd, een verwerker die niet weet hoe het werkt… ik kon me overal een voorstelling van maken.
Bètablokker
Door de jaren ben ik wat bijgeschoold door alle techneuten om me heen. Alfa meisje wordt Bètablokker, ik heb wat zitten zuchten boven die gortdroge materie van Mose 10 en R 9. De weerstand van mij was mogelijk hoger dan die van de tegel. Maar nu mag ik eindelijk weer terug naar de mens, de consumens, die veel minder weet dan ik. Haha! Ik ga hem en haar wijzer maken, de goede weg helpen vinden in een keuze voor mogelijk 20 jaar.
De badkamer blijft daarbij de motor dus op naar de oude kennissen in die tak van sport. Tot voor kort schreven we heel veel over sanitair. Maar het werd steeds minder, niet alleen het schrijven maar vooral wat er gebeurt in die sector. Een ronde wastafel wordt rechthoekig en een kom van Philippe Starck standaard. Het bad verdwijnt en keert terug. De douche daar mag je nu inlopen en het toilet houdt zijn stoelvorm tot in de eeuwigheid. Er is in twintig jaar niets veranderd.
Gelukkig maar, want dat geeft ruim baan aan de tegels. Letterlijk want ze zijn nog nooit zo groot geweest! En nu mag ik uitleggen waarom dat lastiger verwerken is dan kleinere formaten en dat de klanten hiervoor meer moeten betalen. Kijk ik snap dat dan weer vanuit de theaterwereld: Hele grote decorstukken voor een megamusical… de toneeltoren van theater Carré werd zelfs aangepast op de voorstelling Cats.
Voor de klant hoeft die tegel alleen maar van punt A naar punt B en pas als we in details treden zal deze inzien dat een keramische plaat van 2 x 2 m. niet vanzelf op vier hoog door het raam de wellnessruimte invliegt. Alles alle hobbels genomen zijn en de tegels er strak en vlak inliggen, begint het grote genieten. En mogen alle vrienden en familie komen kijken. Laat dat publiek dan niet zwart-wit zien. Kleur bekennen, het mag weer. Net als allure. Vandaar dat wij de Tegel Totaal in marmer hebben gevat, met een piano die de hele dag speelt. Uit zichzelf! Een beetje theatereffect doet de toonzaal goed. En de bezoekers keren vaak terug voor zo’n ingelast koffieconcertje.
Renée de Haan
