BLOG
Dark side of the moon
Hier klikken om te bewerken. Voor wie het nog niet wist: ik houd van het leven en ga ervan uit dat het leven mij de kans biedt om dat te tonen. Nou, dat is ongeveer hoe een specialist in zijn tegelzaak staat, dacht ik zo. Dus we begrijpen elkaar?
Ja en nee. De specialist houdt een heel verhaal over hoe slecht het gaat met de verkoop en dat de klant van toen niet meer die van nu is… en ik luister. Want dat is het beroep van journalist: luisteren en dan mogelijk fluisteren over wat je ervan begrepen hebt.
Goed, dus het ligt aan de mensen die niet komen, in de zaak. Maar koopt niemand meer tegels of doen ze dat via de bouwmarkt? Hoe zit het? En wat kan ik voor je doen?
De specialist kijkt me met grote ogen aan: ‘Jij iets voor mij doen? Je maakt een blad omdat jij dat leuk vindt maar je snapt niets van mij en waar onze wereld om draait.’
Dus ik maak een blad dat jij niet leest?
Dat zeg ik niet, maar je lost mijn probleem niet op met jouw schrijven.
Dat klopt. Ik kan niet alle problemen oplossen. Anders had ik dat al gedaan want ik houd van de tegelwereld.
Jaja maar je snapt het niet. Je schrijft over prachtige projecten en in de achterhoede blijken er schadeclaims te lopen want zo lekker ging het allemaal niet.
Niemand heeft me dat verteld. Het artikel is al af en je hebt het gelezen en niets gezegd totdat je wist dat het naar de drukker was, dus…
Dus moet je nu naar me luisteren
Dat doe ik ook
Ja, maar nu heeft het geen zin meer want het tijdschrift is al klaar
En waarom zei je het dan niet eerder?
Ik wil niet dat het project in een slecht daglicht komt en trouwens dit is intern daar heeft een tijdschrift niets mee te maken
Dus wij moeten kritisch zijn maar niet als het moment verkeerd is…
Nou ja, ik ken jullie blad niet en het is voor het eerst dat ik zo vaak gebeld en gemaild ben, dat ik dacht … nou die staan open voor de waarheid… en dan ineens is dat weer eng. Ik zei even hoe het in elkaar zit, maar of je dat nu moet opschrijven…
Goed ik schrijf niks op wat geen nut heeft. Ik hoor het aan en weet…
Ja graag, dat lijkt me beter
Morgen zit u in de zon, met dat project en kan u dan voor mij opzetten: Dark Side of the moon.
De watte?
Geeft niet. Pink Floyd, Dark side of the moon. Vintage
Mijn vrouw weet dat wel denk ik..
Uw vrouw?
Ja die zit altijd in dat soort moderne dingen… vintage en zo….
Dus u vindt vintage modern?
Jazeker, want ik heb er nog nooit van gehoord dus dan moet het wel heel nieuw zijn!
Conclusie: Ik houd van het leven omdat de verrassingen altijd uit een hoek komen waarvan je denkt… Hoe bestaat het? En waar ging die Dark side of the moon eigenlijk over… een hartslag…die kunnen we toch wel vastleggen in de tegelwereld? Wat een domme vraag, die hebben we al heel lang. Laat ie blijven kloppen!
Renée de Haan
